Tarih; 1 İkinci Kanun 1943... Trabzon'da günlük olarak yayımlanan HALK gazetesini okuyoruz. İkinci Dünya Savaşı'nın en zor günleri...
Türkiye bu savaşa girmemiş ama, o günlerin ekonomik zorluklarını bir savaş gibi yaşıyor.
Şeker yok...
Tuz yok...
Gazyağı yok...
Ekmek karne ile veriliyor. Hiç bir zaman yeterli değil.
Daha bir çok tüketim maddesi piyasada yok.
Piyasada karaborsa kol geziyor.
En kötüsü millette para yok...
Böyle bir ortamın yaşandığı Türkiye'de sizlere örnek bir davranıştan/düşünceden söz edeceğim.
Eski adıyla "İskefiye", bugünkü adıyla Çarşıbaşı, o tarihte Vakfıkebir'e bağlı bir kasaba... Burada 1930'lu yıllarda kök salıp gelişen ve 1940'lı yıllarda doruk noktada başarıya ulaşan keşan-peştemal dokumacılığı var.
Kasabanın ekonomisi peştemal-keşan üzerine kurulu...
Halk, bugünkü gibi direkt balıkçılıkla değil, dokumacılıklar ilgili...
Pek çok dokuma tezgahı var İskefiye'de.
İşte, savaşın sıkıntılar/yoklukla yaşattığı, geçim zorluğunun had safhada olduğu o günlerde bu küçücük kasabada halkın kurduğu "İskefiye Küçük Sanat Kooperatifi" tam kapasite çalışıyor.
Çalışıp kazanıyor... Kazanıyor ve kooperatifin yardımsever yönetimi bakınız neler yapıyor:
Türk Hava Kurumu'na (THK) 1000 (Bin) lira bağışta bulunuyor.
Düşününüz, o zamanki bin liranın değerini... Ülke ekonomisi; para, kuruş ve lira üzerine kurulu...
Bugünün parası ile o zamanın bin lirasının kaç milyon/milyar lira eder siz söyler misiniz?
Kooperatif sadece THK'na değil; ayrıca Çocuk Esirgeme Kurumu'na 250 lira, Kızılay'a 250 lira ve o sıralar deprem felaketi yaşayan Erbaa halkına da 500 lira yardım yapıyor.
***
Tarihte kalmış, unutulmuş bir yardımseverliği, ülkeseverliği, güzelliği bugüne taşımamın nedenini mi merak ettiniz? Açıklayayım: Ülkemiz, Batılıların kurduğu tuzağa vurmamak için zorlu günlerden geçiyor. Böyle bir dönemde; devletimiz ve ülkemiz çıkarları açısından uyanık olmak gibi bir sorumluluğu var hepimizin...
Kısacası; "Türkiye Türklerindir" görüşüne tüm varlığımızla sarılıp, iç-dış düşmanları çatlatacak bir ulusal söylem, bir ulusal birlik-beraberlik, maddi/manevi yardımlaşma imecesi sergilemeliyiz.
