Geçen sezon ki Trabzonspor gülüyor, eğleniyor, adam gibi futbolunu oynuyordu. Şampiyon olamasa da gönüllerin şampiyonu olmayı başarmıştı.
Bu sene ki Trabzonspor’da en çok dikkat çeken tarafı takımdaki mutsuzluk göze çarpıyor.
Sosa ve Sörloth’un takıma ayrı bir hava, hayat verdiği daha net anlaşılıyor. Oynadıkları futbolun üzerinde enerji yayıyorlardı. Futbolda bir hava işi. O havayı yakalayıp lig sonuna taşıyan şampiyon oluyor.
Maça gelecek olursak renksiz, kokusuz, tatsız, tuzsuz bir takım vardı sahada. Teknik heyette yönetim gibi kayıplarda. Siz ortalarda gözükmezseniz futbolcu da sahipsizlik psikolojisine bürünür. Belki de böyle değildir ama en azından tarzınızın yanlış olduğunu söyleyebilirim. Saha içi karışık her kafadan bir ses çıkıyor. Takım için en tehlikeli ortam budur. Buradan iyi sonuçların çıkması mucizedir. Penaltı pozisyonu oluyor. Rakip etkili şekilde itiraz ediyor. Bordo mavili futbolcular ise penaltıyı kim atacak tartışmasında. Sonuç olarak var penaltıyı iptal ediyor. Denizlispor’lular itirazlarının mükafatını alırken Trabzonspor, 10 kişi kalan rakibi karşısında etkisiz futboluyla sahadan 1 puanla ayrılıyor.
Evet dediğim gibi şampiyonluk için mucize gerekir yalnız benim gibi uyarılar dikkate alınırsa en azından bir şansımız olur. Aksi halde çok kötü bir Trabzonspor elimizde kalır. Kalın sağlıcakla...
