Anadolu şiirdir. Onu yazan da Ahmed Arif’tir. İnanmıyorsanız Havva anaya sorun. Memleket ona değer veren için hasrettir. Onu çekende Nazım Hikmet’tir. İnanmıyorsanız sokaktan geçen bir çocuğu çevirip sorun. Zira bu dünya Nazım tarafından onlara emanet edilmiştir. İnsan mutluluğu kalabalık, acıyı yalnız yaşar. Bunu en iyi bilen Sebahattin Ali’dir. Umut kelimesi yaşamaya çalışanlar için iyi bir senaryodur. O senaryonun filmini çeken de Yılmaz Güney’dir. Eğer inancın bir yaşı olsaydı. Sen çok yaşa Tuncel Kurtiz derdi. Ama kala kala bir Duvar’a kaldık.
Bu dünyada sevgi kelimesinin bir değeri olsaydı inan ki Neşet Ertaş’ın heykeli dikilirdi.
Görmeyi değil gönül ile bakmayı anlasaydık, Aşık Veysel ilk okul kitaplarında çocuklara okutulurduk. Başkasının acısını kendine dert eylemiş Mahzuni Şerif’i yolundan gidebilseydik kötülüğe karşı cesur olur ve o güzel adamın resimlerini bütün şehirlerin meydanlarına asardık. Biraz Barış Manço bir tutam Cem Karaca düşüyle uyanabilseydik hayata, insanı ayrıştıran ne varsa savaş açardık. Sonunda da insanlık kazanacak diye sloganlar atardık.
Aslında sevmek için yapmamız gereken çok basitti. Biraz Turgut Uyar biraz da Özdemir Asaf okuyacaktık. Bir kadın nasıl sevilir bir insan nasıl kıymetlidir, anlayacaktık. Bizim onları anlamamız gerekirken onlar bizi anlatmaya çalıştı. Kendinizi anlamak açın Oğuz Atay okuyun. Önce kaybolun sonra kendinizi bulun. İnsanlık tarihinin en büyük yazarı Yaşar Kemal’dir. Çünkü ben en çok onu okudum.Iyi bir hikayeniz olsun istiyorsanız ve bu hayatta kandırılmaktan, aptal yerine konmaktan bıktıysanız Aziz Nesin’e kulak verin. Aptal olmayın.
Ama bu ülkenin en çok okunan kitabı Cin Ali’dir. Ne yazıktır ki insanlar sadece onu okuyor. Bu hayatta neyi okuduysan, ne kadar dinlemiş ve ne kadar izlemiş isen o kadarsın. Ve sanırım milyonlarca Cin Ali içinde geziniyoruz.
