Herhalde, son yılların en kötü Süper Lig maçını izledik. Her iki takımın da bu görüntüyle önce Karadeniz’e sonra da Türk futboluna yakışmadığını düşünüyorum.
Düşünün ki; koskoca bir ilk yarıda hatırda kalan 2 pozisyon var. 1.si Alanzinho’nun şutu 2.si de Olcan’ın karşı karşıya kaldığı pozisyon.

Hadi Orduspor’u anladık; zaten ligdeki konumlarından durumları belli. Ya Trabzonspor’a ne demeli?
Bu kadar rakamlar harcanarak büyük beklentilerle kurulan Trabzonspor, çok kötü bir görüntü verdi.
Trabzonspor, yine geçen haftaki tertipten 3 oyuncu değiştirerek maça başladı. Bunu bir eleştiri olarak yazmıyorum. Çünkü kadronun gireni çıkanı fark etmiyor.

Adrian gibi yaratıcı bir oyuncunun yedek kalmasına da bir türlü anlam veremiyorum.

Bugünkü müsabaka, görüntü itibariyle PTT 1. Lig maçı görüntüsü vermiştir. Ancak sevindirici tarafı, alt taraftan ve psikolojik düşme hattından bir nebze olsun kurtulmamızdır.

Kongre kararı alınmasının yarattığı olumlu havanın ardından alınan bu 3 puan, ileriye daha ümitli bakmamızı sağlamıştır.

Şunu kesinlikle söylememiz lazım ki 2 hafta önceki Antalyaspor ve bugünkü Orduspor yerine daha güçlü rakiplerle oynamış olsaydık çok sıkıntılı günler bizi bekler olurdu.

Orduspor, şu anki görüntüsüyle bırakın Süper Ligi, PTT 1. Ligde bile tartışılır.

Kısacası, bu 2 takım da hem mazilerine hem bulundukları ortama hem de Karadeniz futboluna yakışmamıştır.
Trabzonspor, bu galibiyetle rahatlamıştır. Orduspor, bataklığa daha da batmıştır.

Orduspor ve onun zihniyetinde olan takımlar Trabzonspor’un ne büyük camia olduğunu bir kez daha anlamalıdırlar.
1975’ten bu yana Süper Lige çıkıp da bu kadar yıl orada oynamak çok kolay bir hadise değildir.

Samsun da Rize de Ordu da Giresun da bu büyüklüğü takdir etmelidir, örnek almalıdır, haddini bilmelidir.
Bu işler konuşmayla değil, icraatla olur.