Ben Ersun Hoca’mızın yerinde olsam Yusuf’un golünden sonra sahada yaşanan tabloyu her maçtan önce futbolculara izlettiririm. Bundan etkili motivasyon mu olur?

O eski muhteşem Trabzonspor’u izleme şansı bulanlar, inanılmaz zaferlere tanıklık edenler, o günlerin takımını yeni kadrolarla sürekli kıyaslar..
Ve sonunda, “Nerede o eski takım, nerede o ruh!” diye hayıflanırlar..
“Tüfek icat oldu, mertlik bozuldu” misali, “İşin içine bu kadar büyük paralar girince hepsi de profesyonel oldu” yakınmasıyla da konuyu bağlarlar..
Aslında  o  Trabzonspor’un  kadro kalitesine bakarsak  neredeyse yarısı,  daha sonraları nal toplayan takımlarda bile zor forma giyebilir, hatta kulübeden çıkamazdı!
Peki o zaman aradaki fark neydi ki, o takım “İstanbul’un üç büyüğüymüş, Anadolu’nun kaplanıymış Avrupa’nın şöhretiymiş” demeden  önüne geleni silindir gibi eziyordu?

***

İşin püf noktası da burada zaten..
Ve bence eskiyle yeninin farkı, Trabzonspor- Konyaspor maçının son yarım saatinde saklıdır..
Can havliyle saldıran, rakibi kendi yarı sahasına hatta kalesinin önüne hapseden  futbolcularımız, ilk yarıda  kendisine top göstermeyen  Konyaspor’u  niye darmadağın etti?
Hepsine birer sihirli değnek mi değdi?
Ya da, orta sahamız ince paslarla rakip kademesini deldi, kanatlarımız acayip çalımlar attı, Konya savunması  bir  büyük içmiş gibi kendini mi kaybetti?

***

Yoo, bunların hiçbiri olmadı..
Peki ne oldu?
Olan şu kardeşim..
Futbolcularımız “Noliy la, yeter artık” dercesine  rakip kaleye saldırdı, tüm günücü ortaya koydu, bir anlamda gurur mücadelesi verdi, adeta savaştı.
Yerlisiyle yabancısıyla ayaklara atladı, çift daldı..
Bu  mücadele de 95. dakikada  karşılığını verdi.
Zaten Yusuf’un o golünden sonra yaşanan tablo yıllardır yaza yaza, söyleye söyleye anlatamadıklarımızın özetidir.
Böylesine yürekten oynayan bir takımın yenilmesi çok zordur.
Kaldı ki yenilse bile hiçbir mahsuru yoktur.
Bordo-Mavili formayı giyenler bunu tam olarak anladıklarında, Trabzonsporlularda mazileriyle övünmekten kurtulur.

***

Abarttığımı düşünenler 1984 yılında şampiyon olan Trabzonspor’un posterine baksınlar..
Ve bu takımın neredeyse çoluk çocukla şampiyon olmasının izahını yapsınlar.
Bulun o  fotoğrafı bakalım  hoca olsanız kaç tanesine Karabük maçında forma verirsiniz?

***

Bu arada  ben Ersun Hoca’mızın yerinde olsam  Yusuf’un golünden sonra sahada yaşanan tabloyu  her maçtan önce futbolculara izlettiririm..
Bundan etkili  motivasyon mu olur?