insan varsa anlamlıdır her şey
güneşin doğup batması
ay’ın denizin ya da kırların-dağların
üzerindeki o eşsiz görüntüsü
suların kuşların şavkıması
gökyüzü berraksa geceleyin yıldızların göz kırpması
çiçeklerin ilkyaz ve sonyaz
renkten renge bürünmesi ve giderek solması
ağaçların yapraklarını döküp yeniden kuşanması
yapraksızken ağacın kendisini korumasız sanması
ve bu örneklemeyi doğamız kendi içinde zamanın imbiğinden süzerek defaten gerçekleştirmesi
*
doğada insandan daha karmaşık hiçbir şey yoktur
çünkü insan;
doğanın belleğinde ne varsa bozar-kırar-yıkar
bu da yaşamı çetrefil hale soktuğu gibi
anlamsızlık zırhına da büründürür
ve işte yine insan;
tüm bu karmaşık yapıların
bütünselliğinden yeni ve çapraşık anlamlar çıkartmakla da görevlidir
*
ben insanı çoğunluk yola benzetirim
çünkü yol sonsuzluktur
çünkü yol öyküdür
çıkmaz yolun bile
nerede başlayıp ve nerede sonlanacağını
bil(e)memek de bu düş’ün ürünüdür
*
yol düşlerimizin ilk başladığı an’dır
yol ana rahminden dünyaya ilk adımdır
ve hiçbir yol düşlenmeden gidilmez
her yolun içinde mutlaka bir edinim saklıdır
bu tıpkı istiridyenin içerisinde inci tanesine
dönüşecek olan kum zerreciği gibidir
*
ve ben insanı;
bir de suya benzetirim
çünkü insan doğduğu an bir ömür boyu
kirlenerek gider toprağa ve denize
ve tekrar yeraltından temizlenerek akar
yeryüzüne!
ortahisar
08 haziran 2023