Bu hafta Trabzonspor, Sivasspor’a konuk oldu. İki cepheden de baktığımızda iki takımda üç puanı arzu eder bir şekilde oyuna başladı.
Trabzonspor’a karşı, yani lidere karşı her takım motivasyonunu üst seviyede tuttuğu gerçeğini de göz önünde bulundurursak Sivasspor oyuna daha istekli ve daha arzulu başladı. Ve de akabinde Uğurcan’ın elinden kaçırdığı topla 1-0 öne geçerek büyük avantaj yakalasa da, Abdülkadir Ömür’ün golüyle daha özgüvenle oynayan Trabzonspor oyunda hakimiyeti kurarak kendi oyun kurgusu içerisinde Sivasspor’u durdurmayı başardı.
Her an ikinci gölü bulabilecek varyasyonlar içerisinde oynayan Trabzonspor zaman zaman oyunun ritmini düşürse de, yine de rakibinin alanından tehlikeli ataklar ile çıkmasına izin vermeyen takımdı. Yeni transfer Visca’ya bakıldığında üniversite sınavında olmadığını anlatır bir şekilde sektirmeden Trabzonspor’un oyun anlayışını sahaya yansıtabilendi.
Hazır futbolcu olarak daha iyisini yapacağından kimsenin şüphesi olmamalıdır derim. Trabzonspor için her maç final maçı olduğuna göre katkı sunacak futbolcu olduğu gerçeği ortadadır. İlk yarının sonucu 1-1’lik sonuçla bitse de ikinci yarı iki takım için zor geçeğe benzer bir maçtı.
Yoğun kar altında ikinci yarı başlar başlamaz her iki takım da kontrollü bir şekilde oynarken, ilk yarıya nazaran gözle görülen yüksek varyasyonlu bir mücadele gözlenmezken oyunun hakimi olmayan bir müsabakaya bir de yoğun kar yağışı eklenince, iki takım da yenemiyorsan yenilmeyeceksin mantığı içerisinde kendi alanlarını kollayarak ota alanda set anlayışına büründü.
Üç puan tabii ki çok önemliydi. Lakin içerisinde kaybetmenin de olduğu bir mücadele idi.
Olur böyle maçlar. Önemli olan, geride kalan maçların telafisine bakmalıyız ki bu sezonun en büyük özelliği endişeye kapılmadan, sakinliği ön planda tutarak takım birlikteliğini korumaktır.
Önemli olan son düdük çalana kadar direncimizden bir şey kaybetmememizdir.
Kazanılmış çok şey vardır ama kazanılmış bir zafer yoktur.
En büyük düşmanımız rehavettir ki bir anda dengeleri değiştirecek tek olgudur.