Ben şimdi koşarak yürümek istediğim her yoldan arkama bakmadan dönüp gidiyorum.
Sana böyle gelinmez, sen böyle sevilmezmişsin. Sana birkaç güzelliğin yanında çok ağrı getirmişim. Bana hiç gelmemene rağmen sanki sen gelmişsin gibi birçok ağırlık yüklemişsin hiç dik tutamadığım omuzlarıma.
Heybeme tek yük konsa devrilecek gibiyken kalkıp senin için dimdik bir kadın olmuşum. Sanki belim hiç bükülmemiş ve ben hiç kambur olmamışım. Annem saçlarıma bir kere dokunsa babam bir kerecik sarılsa, sarsıla sarsıla ağlayacak olan ben, sırf senin için tüm sevilmeyişlerimi içime gömmüşüm. Tek doğrum seni sevmek olmuş.
Canımı yakmışsın, nefesimi kesmişsin yine de sana toz kondurmamışım. Söylesene ben seni nasıl sevdim de sen yanımda buz kesilmişsin. Dedim ya kendimi kaybettiğim her yoldan dönüyorum ama içim ezile ezile ama güle güle. Buna seni seviyor oluşumda dahil. Yarım bir hikayemiz kalacak belki ama yarım kalan hikayelerden dönmek en çok bana yakışır. Sen beni iyi bilirsin…