Hiçbir aşk acısının yerini tutmaz, aileyle olan kırgınlık, kalp ağrısı.
Halledemiryorsunuzdur, kelimeler tükenir, susmalar, isyanlar tükenir. Boş duvarı izler gibi izlersiniz olanı biteni.
Hiçbir şeyi değiştiremeyeceğinizi anladığınız anda daha bir acır içiniz, karanlığa gömülürsünüz.
Kanadını ailesi kıranın eksiği hiç tamamlanmazmış. Kalbi kıranın ailesi olan insaları hiçbir aşk bütünüyle mutlu edemezmiş.
Çocukken oyuncakları değil de ne zaman bitecek bu kavga ne zaman büyeyeceğim diye düşenenin de kalbinde ki o kanayan yarası iyileşmezmiş. Yarım yaşıyoruz kısacık hayatta.
Değmiyor...