Trabzonlu öykücü gazeteci/yazar Ziyad NEMLİ'nin bugün ölüm yıldönümü...
Tam 27 yıl olmuş...
Tam 27 yıl önce; 30 Ağustos 1990 tarihinde O'nu kalplerimizin sıcak iklimine yolcu etmiştik.
Ziyad Nemli, 59 yıllık yaşamını 30.08.1990 tarihinde noktalarken yazın/edebiyat dünyamıza 'kısa öykü' dalında eşsiz örnekler bırakarak gitti.
Gazeteci/yazar olarak farklı bir kimlikti O...
Kulis dünyasını kendine özgü/has yazım tarzı/ifade özelliğiyle iskandil eder; "Oltaya vuranlar" köşesinde okurlarına sunardı.
Yaşadığı toplumun perde arkasında kalan, gölgede kalıp görünmeyen yönlerini tahlilde/analizde getirdiği kişisel çözüm önerileri nedeniyle de ilgi ile izleniyordu.
Haklı bir ün kazanmıştı bu konuda...
***
Ziyad NEMLİ ile ilk kez İstanbul'da 1959 yılında tanıştım. Akademi'ye iş olsun diye yazılmıştım. İşim-gücüm Babıali'de gazeteler/dergilerdi.
Yıl 1959-1960'lar...
Ziyad NEMLİ'yi böyle günlerde tanıdım.
Şakacıydı... Mizahı yerinde ve zamanında yapmasını çok iyi biliyordu. O nedenle de seviliyor, sayılıyordu.
***
Ziyad Nemli İstanbul'a gitmeden önce Trabzon basınında HALK ve YENİYOL gazetelerinde muhabirlik yaptığını söylemişti bana... Matbaa mürekkebi kokusuna tadanmış bir kişi olarak İstanbul'a geldiğinde Babıali dünyasına uyumda zorluk çekmedi. Önce Mükerrem Sarol'un TÜRK SESİ gazetesinde çalıştı. Daha sonraları VATAN ve DÜNYA gazetelerinin 'sanat sayfaları'na kısa öyküler yazdı.
Kısa öykü dalında haklı olarak ünlendi.
***
Ziyad NEMLİ'nin gazeteci olarak diğer bir özelliği de İstanbul'daki gazetecilik birikimlerini/deneyimlerini Trabzon basınına yansıtması oldu.
Ziyad NEMLİ ile birlikte çalıştığımız dönemler oldu. En son Kuzey Haber'in yazı ailesizde iken O'nu yitirmenin acısını yaşadık.
Bir gazeteci/yazar olarak Trabzon'u, sorunlarını sahiplenmek konusunda kalemini en duyarlı şekilde kullandı. Sorunlar için isabetli çözüm önerileri getirdi.
Ziyad Nemli'nin çok arzuladığı halde sağlığında kitaplaştıramadığı öykülerini derledim, O'nun arzuladığı "KIRMIZI PAÇALI GÜVERCİN" adıyla Cemiyet yayını olarak okurlara sunma mutluluğunu yaşadım.
Benimkisi bir vefa borcunu ödemek oldu.
Yüce Rabb'im mekanını Cennet eylesin...
