Bana göre Fenerbahçe maçından daha zor bir karşılaşmaydı Göztepe maçı.
Bordo-Mavililer hafta içerisinde yaşanan onca olumsuzluğa rağmen İzmir deplasmanına galibiyet için gelmişti.
Teknik direktör Abdullah Avcı, Bakasetas’tan gelen kötü haber sonrası eldeki hamurdan iyi bir işçilik çıkarmak istemişti.
Ancak ilk yarıda Trabzonspor oyun anlamında bekleneni ortaya koyamadı.
Özellikle Gervinho ve Djaniny’nin ileride savruk oyunları bir anlamda Göztepe’nin orta sahasının ekmeğine yağ sürdü.
Berat’ın iyi niyetli mücadele etmesine rağmen hamlelerinde yetersiz kalınca bir Hamsik’in dinamizmi Trabzonspor’a yetmedi.
İlk yarıda Hugo ve Edgar ikilisi iyi bir görüntü sergilerken, özellikle Uğurcan’ın yaptığı kritik kurtarışlar maçın gidişatına etki etti diyebiliriz.
Oyun anlamında ilk yarıda büyük hayal kırıklığı yaratan Bordo-Mavililerde ikinci yarıda devreye giren Abdulkadir Ömür ve Hamsik’in akıllı oyunu Göztepe karşısında dakikalar geçtikçe gol geliyorum dedirtti.
Son haflarda formuyla dikkatleri üzerine çeken Abdulkadir Ömür’ün Gervinho’ya attığı harika pas Trabzonspor’un böylesine önemli bir deplasmandan zaferle ayrılmasına neden oldu.
Burada yiğidi öldürüp hakkını vereceğim isim ise kuşkusuz Hamsik olurdu.
Bir futbolcu düşünün anında karar verip uygulayıp soğukkanlılığıyla takımı bir maestro gibi yönetmesi bana göre Trabzonspor için bulunmaz bir nimet.
Hamsik’i izlediğim her maçta keşke ondan bir tane daha Trabzonspor’da olsa demeden kendimi alamıyorum.
Aslında Abdullah Avcı’nda hakkını teslim etmemiz gerekiyor.
Belki televizyon başında izleyenler Abdullah Avcı’nın kenarda ne yaşadığını göremeyebilir ama benim gördüğüm bulunduğu noktada adeta maçı büyük bir coşkuyla yaşadığı.
Emin olun ki sahadaki futbolcular kadarda ter akıtıyor.
Özellikle Siopis hamlesiyle oyunu nasıl okuyup lehine çevirebileceğini herkese gösterdi.
İyi ki Abdullah Avcı var…
Son olarak ekleyeceğim şudur ki; Hoş geldin Abdulkadir Ömür.
Hamsik’in futbolunun önünde de saygıyla eğiliyorum.
