“Ne godiva geçer yoldan ne bir kimse kör olur“ (i. Özel)

İsmet Özel’in amentü şiirinde geçen Godiva (godayva)'nın öyküsünü biliyor musunuz?

Lord eşinin vergilerinden, zulmünden ötürü halkına karşı duyduğu şefkat, merhamet onu eşiyle karşı karşıya getirir.

Halk perişan, aç ve sefildir. Godiva eşini merhamete getirmek için yalvarır.

Aç, sefil halk da karı kocanın bu durumunu bilmekte.

Bu öykünün ne kadarı efsane bilmiyorum ama İngiliz tarihlerinde var.

Aslında nasıl oldu, hangi yüzyıldan sonra masalsı bir metne dönüştü onu da bilmiyorum.

Zalim lord, genç ve güzel karısına vergileri bir koşulla hafifletebileceğini söyler:

Eğer kentin bütün sokaklarında anadan üryan dolaşırsa artık vergi almayacak veya hafifletecektir.

Elbet karısının bunu yapacağı aklından bile geçmemekte.

Ama Godiva bir atın sırtında kentin bütün sokaklarını anadan doğma dolaşır.

Godiva'nın bu eyleminde bütün halk kepenklerini kapatır, herkes evine kapanır, sokaklarda kalanlar sırtlarını döner, böylece kimse Godiva'yı çıplak görmez.

Çünkü Godiva’ya bakan kör olacaktır.

Bugünün dünyasında hepimiz bir Godiva arayışındayız.

Adaleti sağlayacak, haksızlığa son verecek bir simgenin gelişini bekliyoruz.

İnsan neden bir zorbalık karşısında bir kahraman, bir kurtarıcı bekler? Nedir onu kabuğunda saklanmaya iten korku?

“San”  ile “Zan” sözcükleri birbirine çok karıştırılır. Ama düşüncelerimiz içinde büyük uçurumlar oluşturur.

San ile tahmin edemediğimiz gerçekleri zan ile yaftalıyoruz.

İnsan eşrefi mahlûkattır derler. Anlamı insanoğlu yaratılanlar içinde en şerefli olanıdır.

Peki yaşayanların en şereflisi kimdir? Godiva’yı beklerken gözlerini bütün kötülüklere kapatan insanlar mı? İyi de bu beklemek değil, düpedüz göz yummak.

Kendime bir söz verip, niyet ediyorum bugün.

Bir zamanlar çokça heves ettim.

Gölgemi büyütmek için aranıyordum, çünkü insanların dilce değil bedence büyüdüğü zamanlardan geçiyorduk. 

Bugün bakıyorum da gölgem bir dalkavukmuş.

Eşrefi küçülten, haysiyeti gölgede bırakan, karanlığa mahkum edilmiş bir fidanmış, anladım…

Not: İsmet Özel’den kendime nasihat… AMENTÜ ŞİİRİ KIRINTILARI