Sen beni hiç tanımadın. Sadece tanıdığını sandın. Bazı geceler seni düşünmekten nasıl mutluluk duyduğumu, bazı gecelerde ise seni düşünmenin bana nasıl acı verdiğini hiç bilmedin. Sana nasıl bir tutkuyla bağlı olduğumu, senden vazgeçmeyi hiç istemediğimi bilmedin.
Sen hayatıma da dokundun, bana hayat da verdin, nefes aldığımı da hissettirdin. Ama şimdi her şey bir o kadar imkansız ve uzak geliyor.
Hayatlarımıza bir daha hiç girmeyeceğimizi, hatta sonsuza kadar seni göremeyeceğimin farkındayım.
Ben senin için sıradan biriydim, herkesle aynııydım. Bir zamanlar sevdiğin için ama çok kısa bir süre sonra senin için sıradanlaşan biriydim.
Belki de en çok canımı yakan şey budur. Sen benim için o kadar farklı, anlamlı ve özelken benim senin için herkesle aynı olmamdır...
Sen beni tanıdın ama aslında hiç tanımadın.Bakışlarımın arkasındaki korkuyu, merakı ve düşünceleri hiç bilmedin. Hayatında bu kadar olmadığım birinin hayatında daha fazla kalmaya çabalayamazdım.
Kalbim artık buna dayanmıyordu.
Sensiz olmak istemiyorum lakin iliklerime kadar da sensizliği tadıyorum.
İşte bu yüzden bu satırları beni tanıdığını sanıp aslında hiç tanımamış olan sana adıyorum...
Hoşçakal.
