Gazetecilerin geceleri sizin gecelerinize benzemez arkadaş.
Geceleri gündüzlerini, gündüzleri gecelerini aratır.
Yastıkları bazı gecelerde otuz kez sağa, otuz kes sola döner.
Uzakta bulanık görünenlerden çok, yakınlardaki berrak olanı görmeyi yeğlerler.
Gazetecilerin sofraları sizin sofralarınıza benzemez arkadaş.
Kuş sütü kuru üzümlerle dolu değildir.
Gazeteciler parayı köle yapanlardır.
Tabakların içerisine dalarak ülkesinin dağlarını, denizlerini, insanlarını görenlerdir.
Onun için her lokmada karşılarında mutlaka bir aç insanı vardır.
Bazen zehir olur en sevdikleri yemekler.
Yutkunurlar, boğazlarına takılır.
Gazetecilerin aşkları, sevgileri sizin aşklarınıza sevgilerinize benzemez arkadaş.
Kimisinin boynu bükük, kimisi incinmiş, kimisi sevgisini kaybedip kederli yollar kat etmiş lakin kimsenin yürüdüğü yoldan yürümemişlerdir.
Onun için her zaman bir gazeteci vardır karşımızda yoksulluktan bunalmış, adaletten umudunu kesmiş.
Yine de umutlarını tazelerler.
Gazetecilerin mesleği sizinkilere benzemez arkadaş.
Tam değildir yaşamın kavramları yüreklerinde.
Her zaman bir eksik vardır sarılmalarında.
Her zaman arkalarında yarım bıraktıkları sevginin bıraktığı dullar vardır.
Yetim çocuklar vardır.
Gün gelir ellerinden tutamazlar, saçlarını okşayamazlar.
Gerilerde babalarını bekleyen çocuklar, eşler vardır.
Sizlerin mesleğinize aşık olunur.
Gazetecilerin mesleği çok sevilmeye gelmez.
Elem vardır, hüzün vardır arkadaş. Gazeteciler mazlumdur, kimileri ceza evi kapısında çökmüş adalet bekler.
Kimileri cephede vurulan yaralı bir asker gibi inler acı çekerler.
Toplum adına toplum öğretmenleri oldukları halde tepkiler, tartışmalar, eleştiriler, aykırı düşünceler derken...
Hak ettikleri yere konmazlar, fiyakaları beş para etmez.
Dertleri demokrasi olsa da düşünceleri ve fikirleri ile karanlık odalarda otururlar.
Onun için gazetecilerin vicdanları bir başkadır.
Başka vicdanlara benzemez arkadaş.
Gazeteciyim diyenlerin değil, toplum tarafından gazetecidir denilenlerin öyküsüdür.
Işıklar içerisinde uyu güzel insan Bekir Coşkun.
